Als bijna iedereen in het atletiekstadion is om Jana en Jeroen aan te moedigen, schrijft Ine mij een verslag van deze dag.Gisteravond is er gefeest in de grote tent. Volgens Ine lekkere jaren 60 muziek, waarop veel mensen gedanst hebben.
Vandaag veel finales, een paar blessures en helaas geen medailles. Wel een ongelofelijk trots gevoel en alleen maar winnaars.
En omdat de week nu echt ten einde loopt, schrijft Ine:
"We zijn zoveel ervaringen rijker, zoveel vriendschappen zijn gesloten, zoveel mailadressen uitgewisseld. Zoveel nieuwe inzichten verkregen, waar we wat mee kunnen en gaan doen. Zoals bijvoorbeeld een aantal mensen die zichzelf normaal gesproken als 'denker' benoemen, maar nu hebben ervaren dat 'doen' ook veel goede energie kan geven.
Ook de begeleiding heeft andere inzichten gekregen, waar zeker wat mee gedaan gaat worden.
Het is, was, een geweldige week! We mogen trots zijn, als organisatie, maar zeer zeker als deelnemers. Dat we het geflikt hebben.
Een beetje melancholiek eindig ik...mijn laatste bericht zal geschreven worden als ik weer thuis ben".
Ook Jeffrey en Jair bellen me nog en ook zij beamen het enorme succes van deze week Social Inclusion Games. Ze zijn vol lof over de organisatie, en de lieve mensen die ze hebben ontmoet. Ze zijn ronduit tevreden en kijken uit naar volgend jaar!
(Op de foto: Ine, Suniel en Boy)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten